bahlul

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata sifat

bahlul (ejaan Jawi باڠڠ‎)

1. (kata kasar) Kurang cerdik atau pandai; bodoh, dungu.

Sebutan

• Kamus Dewan: ba·ngang
• AFA^(kekunci): /bä.ŋäŋ/
• Rima: -aŋaŋ, -ŋaŋ, -aŋ

Rujukan

• "bahlul" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "bahlul" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.