pinggir
Bahasa Melayu[sunting]
Takrifan[sunting]
Kata nama[sunting]
pinggir (ejaan Jawi ڤيڠݢير, jamak pinggir-pinggir)
- Kawasan hujung atau tepi dalam suatu tempat.
- Tempat atau kedudukan yang tidak atau kurang diberi perhatian.
Sebutan[sunting]
- Kamus Dewan: ping·gir
Rujukan[sunting]
- "pinggir" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.
Pautan luar[sunting]
- "pinggir" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.
Bahasa Indonesia[sunting]
Takrifan[sunting]
Kata nama[sunting]
pinggir
- Kawasan hujung atau tepi dalam suatu tempat.
- Tempat atau kedudukan yang tidak atau kurang diberi perhatian.
Sebutan[sunting]
- Penyempangan: ping‧gir
Pautan luar[sunting]
- “pinggir” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.