bandar

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata nama

bandar (ejaan Jawi باندر, jamak bandar-bandar)

1. Suatu petempatan yang dianggap bersaiz besar.

   Sinonim: kota

Etimologi

Daripada bahasa Parsi بندر (bandar, “pelabuhan”).

Sebutan

• AFA^(kekunci): /ban.dar/
• Rima: -ar
• Penyempangan: ban‧dar

Kata terbitan

• bandaran
• bandarkan
• dibandarkan
• kebandaran
• membandar
• membandarkan
• pembandaran
• perbandaran

Rujukan

• “bandar” dalam Kamus Bahasa Melayu Nusantara Edisi Kedua, Berakas: Dewan Bahasa dan Pustaka Brunei, 2011, →ISBN, muka surat 219.
• “bandar” dalam Kamus Dewan Perdana, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 2021, →ISBN, muka surat 196.
• "bandar" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "bandar" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata nama

bandar

1. pelabuhan
2. Petempatan di kawasan pesisir

Etimologi

Daripada bahasa Parsi بندر (bandar, “pelabuhan”).

Sebutan

• Penyempangan: ban‧dar

Pautan luar

• “bandar” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.