begawan
Bahasa Melayu بهاس ملايو
Kata nama[sunting]
- gelaran untuk pendeta atau pertapa
- yang berbahagia atau yang mulia
Etimologi[sunting]
Daripada Sanskrit भगवान (bhagavān, beruntung, makmur, bahagia).
Sebutan[sunting]
- Kamus Dewan: be·ga·wan
- AFA(kekunci): /bə.gɑ.wɑn/ askara AFA tidak sah (g), ganti g dengan ɡ
Tulisan Jawi[sunting]
بݢاون