belakang

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata nama

belakang (ejaan Jawi بلاکڠ‎)

1. Anggota permukaan badan berlawanan permukaan dada dan abdomen.
2. Tempat berlawanan dengan permukaan yang menghadap suatu titik rujukan (hadapan).
3. Waktu atau titik masa yang terakhir.

Etimologi

Daripada bahasa Melayik Purba *bəlakaŋ, daripada bahasa Melayu-Chamik Purba, daripada bahasa Melayu-Sumbawa Purba, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *balakaŋ (“paha”), daripada bahasa Austronesia Purba *balakaŋ (“paha”).

Sebutan

• Kamus Dewan: be·la·kang
• AFA^(kekunci): /bəlakaŋ/
• Rima: -akaŋ, -kaŋ, -aŋ

Rujukan

• "belakang" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "belakang" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.