beruang

Bahasa Melayu

Beruang.

Takrifan

Kata nama

beruang (Ejaan Jawi برواڠ‎, jamak beruang-beruang, penjodoh bilangan ekor)

1. Sekelompok besar haiwan mamalia di bawah keluarga Ursidae.

Etimologi

Daripada bahasa Proto-Malayik *bAruaŋ, daripada bahasa Proto-Melayu-Cham *baruaŋ, daripada bahasa Proto-Melayu-Sumbawa *baruaŋ, daripada bahasa Proto-Melayu-Polinesia *baʀuaŋ (Barat).

Sebutan

• Kamus Dewan: be·ruang
• AFA^(petunjuk): /bəruaŋ/
• Rima: -uaŋ, -waŋ, -aŋ

Rujukan

• "beruang" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "beruang" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata nama

beruang

1. Sekelompok besar haiwan mamalia di bawah keluarga Ursidae.

Etimologi

Daripada , bahasa Proto-Malayik *bAruaŋ, daripada bahasa Proto-Melayu-Cham *baruaŋ, daripada bahasa Proto-Melayu-Sumbawa *baruaŋ, daripada bahasa Proto-Melayu-Polinesia *baʀuaŋ (Barat). Bentuk kembar untuk barong.

Sebutan

• AFA^(petunjuk): /bəˈrua̯ŋ/
• Penyempangan: bê‧ru‧ang

Pautan luar

• “beruang” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.