beruang

Bahasa Melayu

Beruang.

Takrifan

Kata nama

beruang (Ejaan Jawi برواڠ‎, jamak beruang-beruang, penjodoh bilangan ekor)

1. Sekelompok besar haiwan mamalia di bawah keluarga Ursidae.

Etimologi

Daripada bahasa Proto-Malayik *bAruaŋ, daripada bahasa Proto-Melayu-Cham *baruaŋ, daripada bahasa Proto-Melayu-Sumbawa *baruaŋ, daripada bahasa Proto-Melayu-Polinesia *baʀuaŋ (Barat).

Sebutan

• Kamus Dewan: be·ruang
• AFA^(petunjuk): /bəruaŋ/
• Rima: -uaŋ, -waŋ, -aŋ

Rujukan

• "beruang" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "beruang" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata nama

beruang (posesif darjat pertama beruangku, posesif darjat kedua beruangmu, posesif darjat ketiga beruangnya)

1. Sekelompok besar haiwan mamalia di bawah keluarga Ursidae.

Etimologi

Daripada , bahasa Proto-Malayik *bAruaŋ, daripada bahasa Proto-Melayu-Cham *baruaŋ, daripada bahasa Proto-Melayu-Sumbawa *baruaŋ, daripada bahasa Proto-Melayu-Polinesia *baʀuaŋ (Barat). Bentuk kembar untuk barong.

Sebutan

• AFA^(petunjuk): /bəˈrua̯ŋ/
• Penyempangan: bê‧ru‧ang

Pautan luar

• “beruang” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.