bukit

Bahasa Melayu

bukit

Takrifan

bukit (ejaan Jawi بوکيت, jamak bukit-bukau)

1. Suatu kawasan daratan yang tinggi, tetapi kurang tinggi berbanding dengan gunung.

Etimologi

Daripada bahasa Melayik Purba *bukit, daripada bahasa Melayu-Chamik Purba *bukit, daripada bahasa Melayu-Sumbawa Purba *bukit, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *bukij (banding dengan bahasa Hiligaynon bukid, bahasa Waray-Waray bukid, bahasa Fiji buke, bahasa Maori puke), daripada bahasa Austronesia Purba *bukij.

Sebutan

• Kamus Dewan: bu·kit
• (Johor-Selangor) AFA^(kekunci): /buket/
• (Riau-Lingga) AFA^(kekunci): /bukɪt/
• Rima: -uket, -ket, -et

Rujukan

• "bukit" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "bukit" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.