cacing

Bahasa Melayu

Takrifan

cacing (ejaan Jawi چاچيڠ)

1. Sekumpulan haiwan kecil yang berupa seperti tali; lazimnya merujuk kepada cacing tanah.
2. Sebarang haiwan berupa sama yang tidak berkait dengan cacing tanah, termasuk cacing gelang dan cacing pita.

Sebutan

• Kamus Dewan: ca·cing
• AFA^(kekunci): /t͡ʃa.t͡ʃiŋ/

Rujukan

• "cacing" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "cacing" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.