fasih
Bahasa Melayu[sunting]
Takrifan[sunting]
Kata sifat[sunting]
fasih (ejaan Jawi فصيح)
- Mudah dan elok berkata-kata atau kemahiran berbahasa, yakni tanpa tersekat-sekat.
Etimologi[sunting]
Daripada Arab فَصِيح (faṣīḥ).
Sebutan[sunting]
- Kamus Dewan: fa·sih
Pautan luar[sunting]
- "fasih" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.
Bahasa Indonesia[sunting]
Takrifan[sunting]
Kata sifat[sunting]
fasih
- Mudah dan elok berkata-kata atau kemahiran berbahasa, yakni tanpa tersekat-sekat.
Etimologi[sunting]
Daripada Arab فَصِيح (faṣīḥ).
Sebutan[sunting]
- Penyempangan: fa‧sih
Pautan luar[sunting]
- “fasih” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.