hujung

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata nama

hujung (ejaan Jawi هوجوڠ)

1. Titik akhir suatu objek atau perkara.

Sebutan

• Kamus Dewan: hu·jung
• (Johor-Selangor) AFA^(kekunci): /hud͡ʒoŋ/
• (Riau-Lingga) AFA^(kekunci): /hud͡ʒʊŋ/
• Rima: -ud͡ʒoŋ, -d͡ʒoŋ, -oŋ

Rujukan

• "hujung" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "hujung" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.