kefakiran

Bahasa Melayu

Takrifan

kefakiran (ejaan Jawi کفقيرن)

1. Keadaan fakir atau miskin seseorang; kemiskinan.

Etimologi

ke- +‎ fakir +‎ -an.

Sebutan

• Kamus Dewan: ke·fa·ki·ran

Rujukan

• "kefakiran" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "kefakiran" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.