main

Bahasa Melayu

Takrifan

main (ejaan Jawi ماءين)

1. Melakukan sesuatu untuk bersenang-senang atau berhibur, sama ada melibatkan suatu alat atau tidak.

Etimologi

Daripada penolakan fonem Pra-Malayik *q-um-ayam, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *qayam.

Sebutan

• Kamus Dewan: main
• (Johor-Selangor) AFA^(kekunci): /maen/
• (Riau-Lingga) AFA^(kekunci): /maɪn/
• Rima: -aen, -en

• Audio (MY, Johor-Selangor)

  (file)

Rujukan

• "main" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "main" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Iban

Takrifan 1

1. main; permainan
2. perlumbaan ; sukan
3. hiburan
4. nyanyian
5. lakonan
6. tarian

Ngajat nya sebengkah ari main asal Iban.

Ngajat ialah satu daripada tarian tradisional orang Iban.

bemain

1. bermain

pemain

1. pemain (bola,piano,nyanyian,tarian, dsb)

semain

1. (kawan) sepermainan

Takrifan 2

1. sebab
2. maksud
3. tujuan

Nama main nuan deka betemu enggau iya?

Apakah sebab awak hendak bertemu dengannya?

Takrifan 3

1. pekerjaan ; kerja :

Nama main nuan dia?

Apa kerja kamu disana ?

Kata Adjektif

main-main

• memain

1. tidak bersungguh-sungguh

   Dom Semian memain ngaga pengawa ti diberi pengajar.

   Dom Semian tidak bersungguh-sungguh membuat kerja yang diberikan oleh Guru.

• pemainka

1. dimain-mainkan

   Pengawa nya dipemainka iya lebuh belajar dalam kelas.

   Kerja itu dimain-mainkannya semasa belajar di dalam kelas.