penuh

Bahasa Melayu

Takrifan

penuh (ejaan Jawi ڤنوه)

1. Terisi keseluruhan suatu bekas atau objek.
2. Terisi keseluruhan suatu ruang atau peluang.

Etimologi

Daripada bahasa Melayik Purba *pənuh, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *pənuq, aripada bahasa Austronesia Purba *pəNuq.

Sebutan

• Kamus Dewan: pe·nuh
• (Johor-Selangor) AFA^(kekunci): /pənoh/
• (Riau-Lingga) AFA^(kekunci): /pənʊh/
• Rima: -ənoh, -noh, -oh

Rujukan

• "penuh" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "penuh" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.