pinggan

Bahasa Melayu

Takrifan

pinggan (Ejaan Jawi ڤيڠݢن‎)

1. Suatu bekas bulat dan rata digunakan sebagai tempat menghidang makanan.

Terbitan kata

• pinggan mangkuk

Etimologi

Daripada bahasa Parsi پنگان‎ (pingān, “cawan, mangkuk”).

Sebutan

• Kamus Dewan: ping·gan
• AFA^(petunjuk): /piŋ.ɡan/
• Rima: -ɡan, -an

• Audio (MY)

  (file)

Rujukan

• "pinggan" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "pinggan" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata nama

pinggan (posesif darjat pertama pingganku, posesif darjat kedua pingganmu, posesif darjat ketiga pinggannya)

1. Suatu bekas bulat dan rata digunakan sebagai tempat menghidang makanan.

Sebutan

• Penyempangan: ping‧gan

Pautan luar

• “pinggan” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.