pisau

Bahasa Melayu

Sebilah pisau.

Takrifan

pisau (ejaan Jawi ڤيساو, jamak pisau-pisau)

1. Sejenis alat terdiri daripada kepingan besi yang tirus di satu belah dengan pemegang dan digunakan untuk memotong serta menikam bahan.

Etimologi

Daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *pisaw (“sejenis pisau”).

Sebutan

• Kamus Dewan: pi·sau
• AFA^(kekunci): /pi.sau̯/
• Rima: -isau̯, -sau̯, -au̯

Rujukan

• "pisau" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "pisau" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.