piutang
Bahasa Melayu بهاس ملايو
Takrifan[sunting]
Kata nama[sunting]
piutang (ejaan Jawi ڤيوتڠ, jamak piutang-piutang)
- (kewangan) Wang yang telah dipinjamkan kepada pihak lain serta boleh ditagih kembali.
Etimologi[sunting]
Daripada bahasa Melayu Klasik ڡهوٮع (pihutang /pihutaŋ/).
Sebutan[sunting]
- Kamus Dewan: piu·tang
- AFA(kekunci): /piu.taŋ/
Rujukan[sunting]
Pautan luar[sunting]
- "piutang" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.