ranting

Bahasa Melayu

Takrifan

ranting (ejaan Jawi رنتيڠ)

1. Batang kayu pada tumbuhan yang nipis dan bercabang daripada batang utama tumbuhan atau ranting lain.
2. Sebarang cabang daripada suatu perkara atau bidang.

Sebutan

• Kamus Dewan: ran·ting

Rujukan

• "ranting" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "ranting" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.