sunyi
Bahasa Melayu[sunting]
Takrifan[sunting]
Kata sifat[sunting]
sunyi (ejaan Jawi سوڽي)
- Sifat kawasan yang tidak memiliki orang atau aktiviti-aktiviti.
- senyap; sifat kawasan yang tiada bunyi.
Etimologi[sunting]
Daripada bahasa Sanskrit शून्य (śūnya, “kosong, sifar”).
Sebutan[sunting]
- Kamus Dewan: su·nyi
Pautan luar[sunting]
- "sunyi" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.
Bahasa Indonesia[sunting]
Takrifan[sunting]
Kata sifat[sunting]
sunyi
- Sifat kawasan yang tidak memiliki orang atau aktiviti-aktiviti.
- senyap; sifat kawasan yang tiada bunyi.
Etimologi[sunting]
Daripada bahasa Sanskrit शून्य (śūnya, “kosong, sifar”).
Sebutan[sunting]
- Penyempangan: su‧nyi
Pautan luar[sunting]
- “sunyi” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.