tanah tinggi

Bahasa Melayu

Takrifan

tanah tinggi (ejaan Jawi تانه تيڠݢي)

1. Kawasan berketinggian tinggi dari paras laut.

Etimologi

tanah +‎ tinggi

Sebutan

• Kamus Dewan: ta·nah ting·gi

Rujukan

• "tanah tinggi" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "tanah tinggi" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.