zon

Lihat juga: zo’n dan Zon

Bahasa Melayu

Asal-usul

Daripada Inggeris zone, daripada Latin zōna, daripada Yunani Purba ζώνη (zṓnē, “kendit, lingkungan”)

Sebutan

• Kamus Dewan: zon
• Rima: -əʊn

Kata nama

zon

1. (geografi) salah satu kawasan di permukaan bumi yang terbahagi mengikut suhu dan garis lintang
2. (geografi) daerah atau kawasan yang mempunyai sifat atau tujuan yang tertentu

   Kawasan rehat di lebuh raya merupakan zon larangan merokok.

3. (geologi) lapisan atau kawasan batu-batan yang bercirikan fosil, kecatatan struktur atau sebagainya
4. (geografi) bahagian sfera di antara dua satah yang selari, dimana ia memintasi sfera

Kata seerti

• (daerah atau kawasan yang mempunyai sifat atau tujuan yang tertentu): kawasan, lingkungan, daerah, rantau, seksyen, sektor, bahagian, wilayah

Istilah terbitan

Istilah yang diterbitkan daripada "zon"

zon ablasi zon air zon alir zon anamorf zon bebas tentera zon buta zon ekonomi zon eksklusif zon gelap zon gersang zon ibun abadi selanjar

zon iklim zon kawalan zon kedalaman zon kering zon langkau zon luar tropika zon lut cahaya zon olakan zon pancuran zon pantai zon pelagik zon penampan

zon pencampuran zon pengeluaran zon perang zon perenggan zon pertemuan khatulistiwa zon pesisir zon pos zon pusar/zon nod zon rekahan zon sesar zon waktu/zon masa

Tulisan Jawi

زون [zon]

Rujukan

• "zon" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Belanda

Sebutan

• Rima: -ɔn
• AFA^(nada): /zɔn/

• Audio

  (fail)

Asal-usul 1

Daripada bahasa Belanda Tengah Middle Dutch sonne ‎("matahari"), daripada bahasa Belanda Lama sunna, daripada bahasa Proto-Jermanik *sunnǭ, daripada bahasa Proto-Indo-Eropah *sh₂un-, *sóh₂wl̥. Kata seasal termasuklah bahasa Inggeris sun, bahasa Jerman Rendah Sünn, Zunne, bahasa Frisia Barat sinne, bahasa Jerman Sonne, bahasa Iceland sunna.

Kata nama

zon f ‎(kata jamak zonnen, pengecil zonnetje n)

1. matahari

Istilah terbitan

zonnestelsel zonsondergang zonsopgang zonsopkomst zonsverduistering

Istilah berkaitan

• Zon

Asal-usul 2

Kata kerja

zon

1. penunjuk kini orang pertama tunggal bagi zonnen
2. bentuk perintah bagi zonnen

Asal-usul 3

Kata kerja

zon

1. penunjuk lepas tunggal bagi zinnen

Anagram

• onz.

Bahasa Sweden

Sebutan

• Audio

  (fail)

Kata nama

zon

1. zon

Bahasa Volapük

Kata nama

zon

1. zon