zon

Lihat juga: zo’n dan Zon

Bahasa Melayu

Asal-usul

Daripada Inggeris zone, daripada Latin zōna, daripada Ancient Greek ζώνη (“kendit, lingkungan”)

Sebutan

• Kamus Dewan: zon
• (penggunaan isih parameter |lang=) Rima: -əʊn

Kata nama

zon

1. (geografi) salah satu kawasan di permukaan bumi yang terbahagi mengikut suhu dan garis lintang
2. (geografi) daerah atau kawasan yang mempunyai sifat atau tujuan yang tertentu

   Kawasan rehat di lebuh raya merupakan zon larangan merokok.

3. (geologi) lapisan atau kawasan batu-batan yang bercirikan fosil, kecatatan struktur atau sebagainya
4. (geografi) bahagian sfera di antara dua satah yang selari, dimana ia memintasi sfera

Kata seerti

• (daerah atau kawasan yang mempunyai sifat atau tujuan yang tertentu): kawasan, lingkungan, daerah, rantau, seksyen, sektor, bahagian, wilayah

Tulisan Jawi

زون [zon]

Rujukan

• "zon" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Belanda

Sebutan

• (penggunaan isih parameter |lang=) Rima: -ɔn
• (penggunaan isih parameter |lang=) AFA^(kekunci): /zɔn/
• (penggunaan isih parameter |lang=)

  Audio

  (file)

Asal-usul 1

Daripada bahasa Belanda Tengah Middle Dutch sonne ‎("matahari"), daripada bahasa Belanda Lama sunna, daripada bahasa Proto-Jermanik *sunnǭ, daripada bahasa Proto-Indo-Eropah *sh₂un-, *sóh₂wl̥. Kata seasal termasuklah bahasa Inggeris sun, bahasa Jerman Rendah Sünn, Zunne, bahasa Frisia Barat sinne, bahasa Jerman Sonne, bahasa Iceland sunna.

Kata nama

zon f ‎(kata jamak zonnen, pengecil zonnetje n)

1. matahari

Istilah terbitan

zonnestelsel zonsondergang zonsopgang zonsopkomst zonsverduistering Istilah berkaitan Zon Asal-usul 2 Kata kerja zon penunjuk kini orang pertama tunggal bagi zonnen bentuk perintah bagi zonnen Asal-usul 3 Kata kerja zon penunjuk lepas tunggal bagi zinnen Anagram onz. Rujukan Bahasa Sweden Sebutan (penggunaan isih parameter |lang=) Audio (file) Kata nama zon zon Bahasa Volapük Kata nama zon zon