dikau

Bahasa Melayu

Takrifan

dikau (ejaan Jawi ديکاو‎)

1. (sastera) Kata ganti nama diri kedua, digunakan untuk menerangkan tentang orang yang sedang bercakap atau berdekatan diri.

Etimologi

Variasi engkau, daripada bahasa Melayik Purba *kau(ʔ), daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *(i-)kahu, daripada bahasa Austronesia Purba *(i-)kaSu.

Sebutan

• Kamus Dewan: di·kau
• AFA^(kekunci): /dikau̯/
• Rima: -ikau̯, -kau̯, -au̯

Tesaurus

Sinonim

• anda (formal)
• awak (tak formal)
• engkau (sastera, tak formal)
• kamu (lazim)
• kau (tak formal)
• tuanku (formal)

Nota penggunaan

Lazimnya digunakan dalam karya-karya sastera seperti sajak dan lagu.

Rujukan

• "dikau" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "dikau" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.