kemuncak
Bahasa Melayu[sunting]
Takrifan[sunting]
Kata nama[sunting]
kemuncak (ejaan Jawi کمونچق, jamak kemuncak-kemuncak)
- Titik tertinggi satu-satu tempat; puncak
- Takat atau peringkat tertinggi yang dicapai dalam satu-satu perihal.
Sebutan[sunting]
- Kamus Dewan: ke·mun·ca/
Pautan luar[sunting]
- "kemuncak" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.