tanjung
Bahasa Melayu[sunting]
Takrifan[sunting]
tanjung (ejaan Jawi تنجوڠ, jamak tanjung-tanjung)
- Sejenis bentuk muka bumi berupakan daratan yang menjulur atau menganjur ke badan air.
- Antonim: teluk
Sebutan[sunting]
- Kamus Dewan: tan·jung
- (Johor-Selangor) AFA(kekunci): /tand͡ʒoŋ/
- (Riau-Lingga) AFA(kekunci): /tand͡ʒʊŋ/
- Rima: -and͡ʒoŋ, -d͡ʒoŋ, -oŋ
Rujukan[sunting]
- "tanjung" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.
Pautan luar[sunting]
- "tanjung" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.
Bahasa Indonesia[sunting]
Takrifan[sunting]
Kata nama[sunting]
tanjung
- Sejenis bentuk muka bumi berupakan daratan yang menjulur atau menganjur ke badan air.
- Antonim: teluk
Pautan luar[sunting]
- “tanjung” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.