benua

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata nama

benua (ejaan Jawi بنوا)

1. (geografi) Suatu kawasan daratan yang amat luas di Bumi; kini secara amnya dibahagikan kepada tujuh.
2. (klasik) Kawasan di bawah pentadbiran atau kebudayaan setempat; negeri.

Etimologi

Daripada bahasa Melayik Purba *bənua, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *banua, daripada bahasa Austronesia Purba *banua. Kognat dengan bahasa Iban menua dan bahasa Maori whenua. Pertama kali muncul dalam Batu Bersurat Kedukan, 683 M.

Sebutan

• Kamus Dewan: be·nua
• AFA^(kekunci): /bənua/
• Rima: -ənua, -nua, -ua, -a

Keturunan

• Melayu Baba: benua
• Indonesia: benua

Lihat juga

• (benua) benua: Afrika, Amerika (Amerika Utara, Amerika Selatan), Antartika, Asia, Eropah, Oceania ^{(Category: ms:Benua)}

Pautan luar

• "benua" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata nama

bênua

1. (geografi) Kawasan daratan yang amat luas di Bumi.
2. (klasik) Kawasan di bawah pentadbiran atau kebudayaan setempat; negeri.

Etimologi

Daripada bahasa Melayu benua, daripada bahasa Melayu Kuno vanua, daripada bahasa Melayik Purba *bənua, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *banua, daripada bahasa Austronesia Purba *banua. Bentuk kembar kepada banua and wanua.

Sebutan

• AFA^(kekunci): [bəˈnua̯]
• Penyempangan: bê‧nua

Pautan luar

• “benua” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.