puncak

Daripada Wiktionary
Pergi ke pandu arah Pergi ke carian

Bahasa Melayu[sunting]

Takrifan[sunting]

Kata nama[sunting]

puncak (Ejaan Jawi ڤونچق‎, jamak puncak-puncak)

  1. Bahagian teratas suatu tempat (seperti gunung).
  2. Kemuncak atau titik terhebat seseorang atau sesuatu.

Sebutan[sunting]

Rujukan[sunting]

Pautan luar[sunting]

  • "puncak" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.