tukang

Bahasa Melayu

Takrifan

tukang (ejaan Jawi توکڠ, jamak tukang-tukang)

1. Orang yang bekerja mengolah suatu bahan untuk membuat suatu barangan.
2. Orang yang bekerja untuk menguruskan atau membaiki suatu barangan.
3. Orang yang gemar melakukan suatu perbuatan (lazimnya perbuatan tidak baik).
4. (kata kasar) ahli; orang yang mahir dalam suatu bidang.

Terbitan kata

• tukang air
• tukang besi
• tukang kayu

 

Etimologi

Daripada Mandarin Hokkien 廚工 (tû-kang).

Sebutan

• Kamus Dewan: tu·kang

Rujukan

• "tukang" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "tukang" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.