jalan buntu
Bahasa Melayu[sunting]
Takrifan[sunting]
Kata nama[sunting]
jalan buntu (ejaan Jawi جالن بونتو, jamak jalan-jalan buntu)
- jalan mati; jalan yang berhenti tanpa bersambung dengan jalan lain.
- (kiasan) Hentian atau halangan terhadap satu perkara.
Etimologi[sunting]
Sebutan[sunting]
- Kamus Dewan: ja·lan bun·tu
Pautan luar[sunting]
- "jalan buntu" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.
Bahasa Indonesia[sunting]
Takrifan[sunting]
Kata nama[sunting]
- jalan mati; jalan yang berhenti tanpa bersambung dengan jalan lain.
- (kiasan) Hentian atau halangan terhadap satu perkara.
Etimologi[sunting]
Sebutan[sunting]
- Penyempangan: ja‧lan, bun‧tu
Pautan luar[sunting]
- “jalan buntu” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.