Melayu
Bahasa Melayu[sunting]
Etimologi[sunting]
Dari m, sebuah kerajaan terletak di pantai timur Sumatra (kini di Jambi), disebut oleh sami Buddha Cina Yijing sebagai 末羅瑜國 (Sebutan sistem Qieyun bahasa Cina Pertengahan AFA(kekunci): [mat˦ lɑ˦ jʉo˦ kuək˦]) dan pada zaman dinasti Yuan (1271-1368) dan Ming (1368-1644) dynasties as 木剌由 (Bok-la-yu atau Mok-la-yu, sebutan sistem Zhongyuan Yinyun AFA(kekunci): /mu la ju/), 麻里予兒 (Ma-li-yu-er, sebutan sistem Zhongyuan Yinyun AFA(kekunci): [ma li ju ɻɨ]), 巫來由 (Wu-lai-yu, sebutan sistem Zhongyuan Yinyun AFA(kekunci): [ʋu lai iw]) and 無來由 (Wu-lai-yu, sebutan sistem Zhongyuan Yinyun AFA(kekunci): [ʋu lai iw]). Batu bersurat tertua yang dikenali dalam bahasa Melayu dijumpai pada Kedukan Bukit dan Talang Tuo, kedua-dua kawasan ini terletak di Palembang di Sumatra Selatan, dan di Kota Kapur di Pulau Bangka di barat Sumatra. Tiga batu bersurat ini masing-masing ditarikhkan pada tahun 673, 684 dan 686 masihi. Turunan eksonim dari മല (mala, “bukit”) belum dibuktikan.
Pronunciation[sunting]
Kata nama[sunting]
Melayu (ejaan Jawi ملايو)
- Seorang yang berketurunan Melayu, yang merujuk kepada sekumpulan orang Austronesia yang mendiami kepulauan Melayu dan semenanjung tanah Melayu di Asia Tenggara.
- Bahasa-bahasa Melayu, sekumpulan bahasa Austronesia yang dituturkan oleh kebanyakan orang Melayu dan tempat-tempat yang bahasa Melayu itu bahasa rasmi, termasuklah bahasa yang dikenali sebagai bahasa Indonesia.
- Bahasa Melayu, sebuah bahasa Austronesia yang dituturkan oleh kebanyakan orang Melayu dan tempat-tempat yang bahasa Melayu itu bahasa rasmi, tidak termasuk bahasa baku kebangsaan yang dikenali sebagai bahasa Indonesia.
Kata terbitan[sunting]
- melayukan (“(transitif) menyebabkan sesuatu bersifat Melayu”)
- memelayukan (bentuk melayukan)
- pemelayuan (“proses untuk menjadikan sesuatu itu bersifat Melayu”)
- bahasa Melayu
- orang Melayu
Terjemahan[sunting]
|
|