kitab suci
Bahasa Melayu[sunting]
Takrifan[sunting]
kitab suci (ejaan Jawi کتاب سوچي, jamak kitab-kitab suci)
- (agama) Buku atau kitab yang dipandang tinggi dan menjadi pegangan serta rujukan utama penganut sesebuah agama.
Etimologi[sunting]
Sebutan[sunting]
- Kamus Dewan: ki·tab su·ci
Rujukan[sunting]
- "kitab suci" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.
Pautan luar[sunting]
- "kitab suci" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.
Bahasa Indonesia[sunting]
Takrifan[sunting]
Kata nama[sunting]
- (agama) Buku atau kitab yang dipandang tinggi dan menjadi pegangan serta rujukan utama penganut sesebuah agama.
Etimologi[sunting]
Pautan luar[sunting]
- “kitab suci” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.