pancung

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata kerja

pancung (ejaan Jawi ڤنچوڠ)

1. Memisahkan kepala daripada badan atau memotong leher dan lain-lain.

   Sinonim: kerat, penggal

Kata nama

pancung (ejaan Jawi ڤنچوڠ)

1. Bahagian hujung, punca atau penjuru (kain dan lain-lain)

Kata sifat

pancung (ejaan Jawi ڤنچوڠ)

1. Bersegi dan tirus ke hujung, bersegi lancip.

Sebutan

• AFA^(kekunci): /pan.t͡ʃuŋ/
• Rima: -uŋ
• Penyempangan: pan‧cung

Tulisan Jawi

ڤنچوڠ

Terbitan

• berpancung
• memancung
• pancungan
• pemancung

Rujukan

• "pancung" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "pancung" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.