tua

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata sifat

tua (ejaan Jawi توا)

1. Memiliki usia yang lama; telah hidup atau wujud dalam tempoh yang lama.
2. Telah berkembang secara secukupnya bagi buah agar sesuai dimakan; masak.

Etimologi

Daripada tuha, daripada bahasa Melayik Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Chamik Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Sumbawa Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *(ma-)tuqah, daripada bahasa Austronesia Purba *(ma-)tuqaS.

Sebutan

• Kamus Dewan: tua
• AFA^(kekunci): /tua/
• Rima: -ua, -a
• (Johor-Riau) AFA^(kekunci): [tuə], [tʷə]

Pautan luar

• "tua" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Iban

Takrifan

Kata ganti nama

tua

1. kita

Lihat juga

Kata ganti diri bahasa Iban

	tunggal	duaan	jamak
pertama	aku	tua kamidua	kami kitai
kedua	dek nuan	seduai	kita
ketiga	ya / iya	seduai	sida

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata sifat

tua

1. Memiliki usia yang lama; telah hidup atau wujud dalam tempoh yang lama.
2. Telah berkembang secara secukupnya bagi buah agar sesuai dimakan; masak.

Etimologi

Daripada bahasa Melayik Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Chamik Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Sumbawa Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *(ma-)tuqah, daripada bahasa Austronesia Purba *(ma-)tuqaS.

Sebutan

• Penyempangan: tua
• AFA^(kekunci): /tu.a/

Pautan luar

• “tua” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.